|
لاگ به لاگ جمعه 90 تیر 31 :: 3:25 صبح :: نویسنده : سمیک فرزاد
چقدر دلتنگم! چقدر از دوری هیچکس دلتنگم. لبریزم از تنهایی! دوست دارم شایسته ای را دوست بدارم. اما نه در نهان می یابمش و نه در جمع. نه در زمین و نه در هیچ ناکجایی از زمین، شایسته ام را - که بی نهایت دوست دارم دوست داشته باشمش - نمی یابم. خدایا! از تو می خواهم برای یافتن مسیری تازه کمکم کنی! کمکم کنی که چشمداشتی به غیر نداشته باشم. که شایسته دیگری را شایسته خود ندانم. که بتوانم شایسته عشق و احساس دیگری را از آن خود ندانم - هر چند که نمی دانم - اما می ترسم! با تمام وجود می ترسم که در طول یافتن مسیری نو، مرتکب این اشتباه شوم. از ضمیرم و از خودم می خواهم که به من کمک کنند تا این اتفاق، هرگز نیفتد. هرگز روزی نیاید که به او بیندیشم. اشتباه کسان زیادیست که با تمام وجود می خواهم که من در این جمع نباشم. آبان هزار و سیصد و هشتاد و دو
موضوع مطلب : درباره وبلاگ  منوی اصلی آخرین مطالب پیوندها
لوگو آمار وبلاگ
 |
||||
 |
||||
